Czarna kartka z kalendarza: 11 marca. 11 marca 1947 roku Rudolf Hoess – twórca i pierwszy komendant niemieckiego obozu Auschwitz – stanął przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Warszawie. Jego proces trwał niecałe tygodnie.
Rudlf Hoess był jednym z najważniejszych nazistów sądzonych w Polsce i jednym z najbardziej strzeżonych więźniów.
Podstawę prawną oskarżenia Rudolfa Hoessa był dekret PKWN z 31 sierpnia 1944 roku o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców narodu polskiego.
Proces trwał do 29 marca 1947 roku. Zeznawało w nim 85 świadków, byłych więźniów Auschwitz. Wyrok śmierci zapadł 2 kwietnia. Rudolf Hoess czekał na egzekucję w więzieniu w Wadowicach, gdzie zdążył się wyspowiadać i przyjął komunię świętą. Napisał wspomnienia i oświadczenie: „Dopiero w polskich więzieniach poznałem, co to jest człowieczeństwo. Mimo wszystko, co się stało, traktowano mnie po ludzku, czego nigdy bym się nie spodziewał i co mnie najgłębiej zawstydzało”.
Egzekucja została wykonana w Oświęcimiu o godzinie 10.05. Przy wykonywaniu wyroku było około stu osób. Przedstawiciele prokuratury, Ministerstwa Sprawiedliwości, funkcjonariusze UB z Wadowic, Krakowa i Oświęcimia oraz przedstawiciele więźniów.
Rudolf Hoess urodził się 25 listopada 1900 roku w Baden-Baden. Wiosną 1940 roku otrzymał nominację na komendanta powstającego KL Auschwitz. Na tym stanowisku pozostał do 1 grudnia 1943 roku. Z jego inicjatywy na terenie obozu powstały komory gazowe oraz potężne krematoria, które umożliwiały likwidację rzeszy ludności w stosunkowo krótkim czasie. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi.
Rodzina Hoessa mieszkała w willi położonej tuż przy obozie. W Auschwitz przyszło na świat piąte dziecko Hoessa.